Vandaag bereikte mij een triest bericht. Märklin is niet meer. Een 150 jaar oude fabrikant van modeltreintjes legt 't loodje. Wat ging er fout? Ik lees: Märklin heeft al jaren last van de opmars van de computer, die de modeltrein naar de achtergrond dringt als speelgoed voor kinderen. De financiële crisis geeft het bedrijf het laatste zetje.
Zelf ben ik meer van Fleischmann. De kenners onder ons weten dan: het bericht raakt mij, zoals de neergang van Feyenoord een Amsterdammer. Want Fleischmann staat tot Märklin zoals Beatles staat tot Stones, Tomos tot Puch, en Apple tot PC. Maar als webwinkelvakidioot trek ik me dit wel degelijk aan. Ik word zelfs een beetje boos. Al jaren roep ik tegen stenen winkeliers: waar blijft jullie webshop? Want als treintjesliefhebber moet je soms naar de andere kant van 't land voor een onderdeeltje. Het meest gehoorde antwoord was dan: 'Ach meneer, dit soort dingen moet je zien, moet je voelen, meneer. En onze doelgroep weet ons heus wel te vinden hoor!'
Ik heb altijd geleerd: als je iets wil verkopen, is verkrijgbaarheid het toverwoord. De marketing-P van 'Plaats'. Distributie dus. Maar ik moest juist steeds verder voor dat stukje rails. Naar Bergeijk, naar Rodeschool. Intussen hadden de andere spelletjesmakers van weleer het net ontdekt. Onder het mom 'U komt niet naar ons, wij komen naar u', proppen ze onze PC's ongevraagd vol met games. De distributie werd zèlf een spelletje.
Bij mij in de buurt is een dorp met een hobbyclub voor modeltreintjes. Zestig volwassenen en een eigen gebouw. In een dorp. Op internet barst het van de sites voor deze doelgroep. Alleen ... niets daarvan wordt gefaciliteerd door Märklin zelf, of door haar stenen retailers. Er is dus een enorme doelgroep. Die is hartstikke draagkrachtig, want 45+. En toch failliet. Dat is knap. Dat heeft maar één reden: de niet-verkrijgbaarheid. De arrogantie van deze branche om te denken dat internet of webwinkelen iets is voor 'anderen'. Jezelf belangrijk vinden, denken dat de klant wel naar jou toekomt.
150 jaar oud en toch was dit de laatste trein. Laten we dan maar hopen dat andere eeuwige merken, zoals Electrolux, hier nog iets van leren.
Als modeltreinen leek, zie ik toch een kans voor een ondernemende webwinkelier: - Schaarse artikelen voor echte fans zijn geld waard. Dus: - Koop de laatste voorraden in en - Verhoog langzamerhand de prijzen, omdat de treintjes steeds schaarser worden
'Alleen hier verkrijgbaar, de laatste lichting ' een originele marklin met als bouwjaar 2009'
Als modelspoorweg webwinkel sinds ruim 25 jaar wil ik hier toch graag even een reactie op geven. Het is niet de winkeliers, die hier het probleem zijn, maar de grote modelspoor-merken. Alle grote merken (M�¤rklin met Trix en LGB en Roco met Fleischmann) willen allen maar handel drijven met fysieke winkels. Voor M�¤rklin was het zelfs zo, dat je een specifieke M�¤rklin inrichting moest hebben om voldoende korting te krijgen. Voor Roco is het zo, dat er minimale openingstijden werden gesteld om geleverd te krijgen. Onze webwinkel http://www.spoorhobby.nl is al jaren alleen actief als webwinkel, maar heeft het nog redelijk moeilijk vanwege de moeilijkheden over leveringen van diverse fabrikanten. Gelukkig zijn er ook nog goedwillende fabrikanten, waardoor we toch nog een redelijke omzet kunnen draaien.
Ik heb altijd me tegen de grote fabrikanten verzet, maar hun produkten via collega-winkeliers toch verkocht om de klanten tevreden te stellen.
Met betrekking tot de kleine onderdeeltjes en support voor clubs zijn wij altijd van goede wille en met een klein berichtje proberen wij altijd datgene voor de klant te bemachtigen, wat noodzakelijk is. Ik houd 1 keer per jaar een open dag voor onze club M-Track en wij ondersteunen beginnende klanten met veel support en het beantwoorden van vragen. Wij kunnen de vragen ook nog steeds volledig onafhankelijk doen en daardoor de klant het beste systeem bieden, wat voor hen goed is.
Soms is het dan toch een systeem of onderdeel van een grote fabrikant, die als beste voor die klant uit de bus kwam en dit werd dan via-via besteld.
Persoonlijk heb ik het gevoel, dat het merk M�¤rklin nog niet ter ziele is, maar nog lang zal blijven. Het is namelijk zo, dat als ik met leken op het gebied van modeltreinen praat, ze meestal M�¤rklin als enige merk kunnen noemen. Het zal wel dezelfde weg opgaan als Roco en Fleischmann, die weer door een andere partij zijn overgenomen, meestal in afgeslankte vorm.
Wel ben ik het met het statement eens, dat de markt voor modeltreinen steeds kleiner aan het worden is door de opkomst van de spelcomputer en het gedrag van de moderne jeugd. Als we nu in de wereld van de modeltreinen kijken is het merendeel ouder dan 40 jaar en de inkomsten lopen overal steeds verder terug al ver voor de financiele crisis.
Nee hoor, de kwaliteit van de gemiddelde klant is er juist op vooruitgaan. Vroeger jeugd met wat zakgeld, nu welgestelde ouderen. Dat deze branche dan toch in zwaar weer verkeert, is pure onkunde. Van fabriek via groothandel en vertegenwoordigers naar retail: allemaal marketing- en sales-amateurisme. Voorbeeld? Ik heb nog nooit een email of een nieuwsbrief gehad van welke stenen winkel dan ook. Ze weten niet eens hoe ik heet, hoe oud ik ben, wat ik besteed en waaraan. En toch verspijker ik voor een klein kapitaal. En als zo'n dealer het niet weet, dan weet de fabriek al helemaal niks. Ander voorbeeld: met sint en kerst staan de kranten vol met advertenties van games, Lego en ander spul. Treinmerken zijn afwezig. Kennelijk hebben die fabrieken geen marketingafdeling. Al met al is het nog een wonder dat er nog iets verkocht werd. Geef alsjeblieft niet de boze buitenwereld de schuld. Het heeft niets te maken met spelcomputers of vergrijzende kopers, maar alles met sales. Niet de doelgoep is oud, maar de mensen die het moeten verkopen zijn niet van deze tijd.
Martin, je plaat slaat over. Maar dat doet hij al een tijdje. En ik vind het genant en onbeleefd dat je totaal voorbijgaat aan het verhaal van de heer Mengerink, die zijn problemen als webwinkelier eerlijk uit de doeken doet.
Beste Hans, ik dacht dat Bert's verhaal juist aantoont dat hij de positieve uitzondering is. Bert verkoopt ondanks die fabrieken, niet dank zij. Ik denk dat Bert best begrijpt dat ik het niet over hem of andere pure webshops heb (een uitzondering in deze banche), maar over de 'stenen keten'.
Martin,
Enkele merken hebben wel advertenties geplaatst rond de feestdagen, n.l. PIKO verkocht startsets via de ALDI en LIDL. In het algemeen echter is de hobby veranderd van speelgoed naar modelbouw, waardoor de artikelen veel natuurgetrouwer zijn geworden, maar daardoor ook minder in trek bij de jeugd. Het is dus ook een trend geweest, die de fabrikanten allemaal aan zich zelf hebben te danken.
De meeste verkooppunten zijn inderdaad echter nog van steen. Dit is inderdaad voor een groot deel ook veroorzaakt door het beleid van die grote merken.
Tevens ben ik niet geheel een uitzondering, want er zijn nog enkele webwinkels, die nog veel beter draaien, maar ook een veel groter assortiment hebben. Ik denk hierbij b.v. aan een winkel als Conrad, die een grotere backing heeft. Ik heb alles uit eigen zak bekostigd, dus zonder banksteun.
Citaat uit een reaktie van Bongers hieronder: "Ik heb nog nooit een email of een nieuwsbrief gehad van welke stenen winkel dan ook. Ze weten niet eens hoe ik heet, hoe oud ik ben, wat ik besteed en waaraan."
Nee, dat moest er nog eens bijkomen zeg! Het is al erg genoeg dat er webwinkels zijn die je hele hand afrukken als je ze een vinger geeft. Stel je nou voor dat reguliere winkels hun (potentiële) klanten ook gaan lastigvallen op basis van allerlei persoonlijke gegevens en/of gedrag. Als ik in een winkel een TV uitzoek, dan geef ik geld en in ruil daarvoor wil ik die tv. Klaar. Wie ik ben, wanneer ik geboren ben, welke programma's ik kijk, wat ik uitgeef aan andere zaken dan die TV, wat voor auto ik rijd en wat mijn lievelingskleur is gaat die winkel geen ene moer aan. En zo zou dat ook voor online winkels moeten zijn.
Zo langzamerhand is de commercie aardig aan het doorslaan in de ongehoord brutale wijze waarop ze consumenten denken te kunnen bejagen, op basis van alle gegevens en statistieken waar ze al dan niet geautomatiseerd beslag op leggen. En dat naar de slachtoffers (pardon, klanten) onder het mom van "persoonlijke service". Bah. Zeg dan gewoon eerlijk: "Wij leggen zoveel mogelijk persoonlijke gegevens van u vast, waarna we u vervolgens met allerlei psychologische handigheidjes meer proberen te verkopen."
Stel je voor dat je als klant in een fysieke winkel gevolgd wordt door een medewerker met notitieblok of camea, die elke stap, elke blik, elke interesse en elke aankoop vastlegt, je bij de kassa een reeks onbeschaamde vragen stelt en alle informatie vervolgens gebruikt voor ongebreidelde commerciële opdringerij. Dat zou toch niemand accepteren? Afgezien van Bongers dan. Waarom is dat dan online heel gebruikelijk? Dat de techniek iets toelaat, houdt niet in dat het dan ook maar gedaan moet worden.
Zou het juist niet eens tijd worden voor meer respect voor online bezoekers en klanten door alléén datgene vast te leggen dat noodzakelijk is voor de afhandeling van de online order? En dat ook duidelijk als aanprijzing op de site te vermelden? In plaats van de boel om te draaien zoals Bongers blijkbaar voorstaat, door ook bezoekers van fysieke winkels persoonlijke informatie te ontfutselen en gedrag in kaart te brengen, om ze daarna te kunnen "behavorial targeten". Bongers heeft zich blijkbaar zo vereenzelvigd met de branche waarin hij werkt, dat hij zelfs als consument nog commercieel denkt. En daarmee verliest hij in zekere zin het contact met de werkelijkheid vanuit consumentenperspectief.
@Jurgen: als je vindt dat er partijen zijn die persoonsgegevens verzamelen om het verzamelen, dan ben ik het van harte met je eens. Irritant. Ook als webwinkel zou je niet meer moeten vragen dan strikt nodig is om een order te verzenden of te factureren. Maar als consument vind ik niet elk soort gegevensverzameling per definitie irritant. Maar dan moet ik er wel zelf om vragen, of ik moet er nut van hebben. Voorbeeld: mijn automerk waarschuwt me altijd per brief dat m'n APK dreigt te verlopen. Hardstikke nuttig! Ook melden ze me dat er nieuwe modellen zijn, en als ik langs kom krijg ik koffie. Hier hebben leverancier en consument dus beiden wat aan. Het is ook een sterk staaltje van keten-samenwerking. Want de importeur regelt het allemaal qua mailing, de dealer levert de prestatie en ook de fabrikant krijgt de meta-data zodat ie een beetje kan inschatten hoeveel mensen dit merk gaan kopen. En dat is nu juist wat in die treintjes business ontbreekt. Als ik je vertel dat Marklin het veelal moet hebben van nieuwe modellen en collectors-items, maar ze komen in hun denken niet verder dan: ik leg 't in de etalage bij een retailer en wie toevallig voorbijloopt die mag 't kopen, tja ... En al je dan ook beseft dat er steeds minder etalages zijn, en steeds verder weg .. Dan zou het best handig zijn dat de consument per mail een nieuwsbriefje kreeg met product-aankondingen, pre-uitverkoopdata voor vaste klanten etc. etc.
Ik lees mijn bericht net terug en zie dat mijn toon onnodig scherp was. Excuses.
Wat Marklin betreft: ze doen het inderdaad niet zo goed online, maar daar ging mijn reaktie ook niet over.
Je opmerking over de autodealer met zijn APK, nieuwe modellen en koffie vind ik ook niet sterk. Inderdaad, die APK-herinnering is handig, die krijg ik ook altijd. Maar ik krijg ook allerhande reclamefolders waar ik niet om gevraagd heb. Het gekke is dat die "service" en "nuttige tips" altijd betrekking hebben op verkoopactiviteiten, dus zo begaan zijn ze niet met mij als klant. Ze willen gewoon verkopen. Da's prima natuurlijk, dat doe ik ook graag. Maar ik begin me wel te storen aan ongevraagde, persoonlijk gerichte verkoopreclame die onder valse voorwendselen (namelijk "service") aan de consument wordt opgedrongen. Kortom, het is de ongevraagde "behavorial targeting" op basis van geregistreerd online gedrag of gegevens die mij in toenemende mate niet lekker zit.