De jongen op het station duwt de nieuwe Metro in mijn handen. Oud nieuws. Het NOS Journaal, Twitter en Facebook waren de Metro voor. Is er nog wel een toekomst voor de dagbladen?
Ik ben nog een verstokte krantenlezer. Die extra duiding die het FD, de Volkskrant of mijn lokale Parool geven wil ik graag hebben. Ben ik een van de laatste der Mohikanen?
Soort iTunes voor nieuws
Nu is er Blendle. Blendle is een online kiosk voor kranten en tijdschriften waar je voor elk gelezen bericht moet betalen? Een soort iTunes voor nieuws.
Als je hebt betaald mag je een artikel daarna delen in jouw sociale netwerk. Wie dan het artikel wil lezen moet zelf ook weer betalen. Sommige vrienden vinden mijn Facebook-pagina net een Tupperware-feestje. Zelf heb ik daar geen moeite mee. Goed nieuws is dat waard. Als je het bericht niet leuk vindt, dan krijg je gewoon, met een klik op de muis, je geld terug.
Tegenwoordig mag ik berichten uit de krant waarop ik al een abonnement heb voortaan gratis delen (en dat is terecht) en kan ik kranten en tijdschriften ook integraal kopen. Blendle wordt straks de Netflix of Spotify van het nieuws; all you can read voor 10 euro per maand. Dat zou slim zijn. Maar, gaat dit de kranten en tijdschriften redden? Ik twijfel. Ik ben geen mediaexpert, maar wel nieuwsconsument. En daar gaat het niet goed.
Een overvol schap
Na een paar maanden Blendle valt me op hoeveel kranten klakkeloos persberichten overnemen. Ook valt op hoeveel columnisten het over hetzelfde onderwerp hebben met vaak dezelfde boodschap. Deeleconomie, ISIS, Ebola en robotisering stonden bovenaan de lijstjes.
Blendle, waarbij je krant voor krant op zoek moet naar wat je belangstelling heeft, is omslachtig.
Ik wil Blendle ook kunnen opvoeden, zoals dat op Zite of Flipboard kan, met een duimpje op of neer en een beoordeling van de auteur en onderwerp. Dit vind ik leuk, dit vind ik niet leuk. In plaats van een kiosk met stapels kranten wil ik een mooie startpagina met voor mij relevante berichten op het schap. Mijn eigen ochtend-, middag en avondblad met vers nieuws. Liefst met leuke video’s erbij.
Promotie
Dankzij Blendle ben ik weer verliefd op de kranten. Overal, en op mijn tijd, kan ik snavelen in de nieuwscafetaria. Maar Blendle maakt van mij een minder loyale klant. Ik vlinder met groot gemak van Volkskrant, naar Parool, naar Vrij Nederland, de Limburger en zelfs af en toe naar de Telegraaf.
De kranten moeten meer verleiden. Ik koop een los artikel vaak uit impuls. Op een onleesbare ‘thumbnail’ van artikelen na krijg je niets te zien op Blendle. Ook de eigen websites van de kranten verleiden niet tot het kopen van hun nieuws. Die promotie mag allemaal best wat minder braaf. Ik hou wel van chocoladeletters over Patty Brard, veelverdieners in de zorg of lokale wethouders die een scheve schaats rijden…
Kwaliteit
Blendle maakt de nieuwsmarkt transparant. De vluchtige lezer stemt niet meer met zijn voeten, maar met zijn kliks. De kranten moeten harder werken om hun actuele nieuws bij mij onder de aandacht te brengen en ze zullen nog harder moeten werken om hun nieuws relevant te maken. Sterke redactieteams, en hun journalisten, maken daarbij voor mij het verschil.
Deze column is verscheen eerder op Nuzakelijk.nl.
Ik heb mijn krantabonnement opgezegd en gebruik alleen Blendle of nos.nl, want soms heb ik wel zin of tijd om kranten te lezen en een andere keer niet. De (virtuele) krant bleef te vaak ongelezen.
Blendle is daarom voor mij een uitkomst, maar ben het wel eens met de auteur dat het moeilijk is de interessante artikelen er uit te pikken. Je hebt eigenlijk alleen de titel en de bron om op af te gaan. Ik volg wel eem aantal personen op Blendle, maar als er geen ander systeem komt, zullen de titels steeds spectaculairder worden om zoveel mogelijk kliks te krijgen.